Ο Σκωτσέζος θρύλος του trial biking, Danny MacAskill, επιστρέφει στους δρόμους για το νέο του project. Εδώ, μας εξηγεί πως κατάφερε να βγάλει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά tricks στην Χρυσή Πόλη.
Το Postcard from San Francisco είναι ένα project με πολύ πάθος.
Από τότε που δημιούργησα το πρώτο μου film στους δρόμους της πόλης, με την Inspired Bicycles, πίσω στο 2009, είχα επικεντρωθεί σε video με εντελώς διαφορετικό concept. Αυτή τη φορά ήθελα να επιστρέψω με ένα αυθεντικό street film.
Ήξερα ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο καθώς κάθε πτώση στο τσιμέντο δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Ειδικά όταν σε κάποια κόλπα χρειάστηκα πάνω από 300 προσπάθειες για να βγάλω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μάλιστα έσπασα την επιγονατίδα μου ανάμεσα στα γυρίσματα, αλλά κατάφερα να επιστρέψω και να ολοκληρώσω αυτό το φοβερό project. Είμαι πραγματικά χαρούμενος με το τελικό αποτέλεσμα.
Δες ολόκληρο το Postcard from San Francisco στο player που βρίσκεται στην αρχή της σελίδας και scrollαρε παρακάτω για να μάθεις πως ο Danny MacAskill προσέγγισε κάθε κόλπο που περιλαμβάνεται σε αυτό το εντυπωσιακό edit.
Είναι η δεύτερη φορά που επιχειρώ να κάνω αυτό το φιλμ πραγματικότητα
Αρχικά είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι την παραγωγή ενός νέου street trial video από το 2017, καθώς είχα να κινηματογραφήσω κάτι αντίστοιχο από το πρώτο μου video με την Inspired Bicycles πίσω στο 2009. Από όλα τα είδη φιλμ δράσης αυτά με street riding είναι τα πιο απαιτητικά είτε είναι με ΒΜΧ, με skate, με mountain bike ή trial - ενώ παράλληλα έχουν περάσει δεκαετίες εξέλιξης οπότε είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις κάτι ξεχωριστό. Εκεί συνειδητοποίησα ότι τελικά είναι πιο δύσκολο να πορευτείς σε μονοπάτια που έχουν πατηθεί πολύ. Αλλά το 2017 σκέφτηκα πως είμαι 32 ετών, αισθάνομαι το σώμα μου δυνατό, οπότε θα μπορούσα να κάνω ένα πραγματικά καλό και προχωρημένο street film.
Στην Αμερική παρακολουθούν πολύ ΒΜΧ και Skate μέσα από μεγάλα events όπως είναι τα X-Games, ωστόσο η σκηνή του street trial είναι ακόμη πολύ μικρή. Υπάρχουν αναβάτες σαν τον Hans Ray που έχουν πιέσει τα όρια σε υψηλό επίπεδο, αλλά όπως και να έχει, σκέφτηκα πως θα ήταν πολύ cool να δημιουργήσω κάτι που ο κόσμος δεν έχει παρακολουθήσει ιδιαίτερα εδώ.
Η ομάδα μου κι εγώ εξερευνήσαμε το San Francisco σαν να ήταν πίστα του Grand Theft Auto - έχω την αίσθηση ότι έχουμε εξερευνήσει κάθε δρόμο κι έχουμε ψάξει κάθε κτίριο. Βλέπετε θεωρώ πολύ σημαντικό να ψάξω πολύ καλά το μέρος πριν αρχίσουμε τα γυρίσματα ενός video. Πρώτα βρίσκεις τις καλύτερες τοποθεσίες, κάνεις μια λίστα και προσπαθείς να τελειώσεις με τα γυρίσματα καθώς πρέπει να προσαρμοστείς και με τις άδειες που έχεις βγάλει στην πόλη: είναι πραγματικά δύσκολο να πείσεις κάποιους ανθρώπους ότι θέλεις να πηδήξεις από το κτίριο τους ή να κάνεις πράγματα έξω από την λογική τους.
Είχαμε οργανώσει τα πάντα και μάλιστα σε ονειρικές τοποθεσίες για μένα, αλλά την δεύτερη μέρα των γυρισμάτων, πίσω στον Σεπτέμβριο του 2017, βρισκόμασταν σε ένα εμβληματικό skate park που ονομάζεται Third and Army και έγινε η στραβή. Ήμουν πολύ αισιόδοξος στο να βγάλω ένα tyre tap σε ένα rail στο πίσω τμήμα του πάρκου και δυστυχώς είχα μια άσχημη πτώση. Εκεί έσπασα την επιγονατίδα μου και ανησύχησα ιδιαίτερα στο ενδεχόμενο να χάσω μερικά από τα μπροστινά μου δόντια. Εκείνη η άσχημη πτώση σταμάτησε εκείνο το φιλόδοξο project και μάλιστα ακόμη και σήμερα δεν την έχω ξεπεράσει τελείως.
Από τότε είχα βάλει στον πάγο το project αυτό στο San Francisco. Είχα βέβαια κάποιες ιδέες, όπως το Danny’s Gymnasium, αλλά μετά τον Covid σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να ξαναπροσπαθήσω να ολοκληρώσω το project. Είχαμε άλλωστε ερευνήσει όλα τα spot. Είχαμε βέβαια το δύσκολο έργο να επαναλάβω τα κόλπα μου σε κάποιες τοποθεσίες, αλλά αισθανόμουν απόλυτα έτοιμος για ένα δυνατό street φιλμ.
To video ξεκινά με ένα κόλπο το οποίο ονομάζω back wheel bump front flip. Βλέπετε πάντα ζήλευα σπορ σαν το παρκούρ όπου οι αθλητές μπορούν να εκτελεστούν τούμπες και περιστροφές χωρίς την βοήθεια κάποιας ράμπας ή του ύψους από κάποιο επίπεδο. Έτσι προσπάθησα να δουλέψω στην πιο μικρή απόσταση και στο πιο χαμηλό ύψος όπου θα μπορούσα να βγάλω κάποιο flip. Είχα ονειρευτεί άλλωστε να κάνω κάποιο είδος flip σε μια από τις χαρακτηριστικές κατηφόρες του San Francisco - η κλίση τους είναι πραγματικά μεγάλη, ωστόσο όχι τόσο μεγάλη ώστε να μπορέσω να βγάλω κάποιο flip. Ρίξαμε ανελέητο ψάξιμο προκειμένου να βρούμε ένα κράσπεδο στη φυσική του θέση, αλλά τελικά έπρεπε να φτιάξουμε μόνοι μας ένα παρτέρι το οποίο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σαν στούμπι για τον πίσω τροχό.
Ήταν πραγματικά τρομακτικό καθώς εάν ο πίσω τροχός δεν χτύπαγε στην μικρή ζαρντινιέρα θα έκανα front flip πάνω στο κεφάλι μου. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που θα την χτυπούσα με μεγαλύτερη δύναμη, οπότε και τα πόδια μου θα τινάζονταν από τα πετάλια και θα προσγειωνόμουν με την πλάτη.
Ο Danny MacAskill εκτελεί ένα bump front flip σε ένα steep street στο San Francisco, Ηνωμένες Πολιτείες τον Απρίλιο του 2022.
Δεν είχα περιθώρια λάθους από την στιγμή που ξεκίνησα το flip
Η προσγείωση σε κατηφόρα είναι κάτι που έχω συνηθίσει να κάνω - δεν αισθάνομαι άνετα στις flat προσγειώσεις καθώς εάν πέσεις φυτεύεσαι εκεί που είσαι. Έκανα περίπου 20 προσπάθειες με στρώματα και στη συνέχεια τα αφαίρεσα και έβγαλα το front flip με την πρώτη προσπάθεια. Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να επιβληθώ στο μυαλό μου, αφού γνώριζα πόσο άσχημη θα ήταν η περίπτωση πτώσης, αλλά κατάφερα να διαχειριστώ τις φοβίες μου με τη χρήση των στρωμάτων στην προσγείωση.
Πραγματοποιώ κόλπα με την βοήθεια σημειώσεων...
Μου αρέσει να χρησιμοποιώ κάποιο notepad προκειμένου να οπτικοποιήσω και να σχεδιάσω τα κόλπα που θα κάνω. Έχω μια λίστα με κόλπα γραμμένη σε σημειωματάριο στην οποία απεικονίζω με ένα γραμμικό ανθρωπάκι όλα τα flip και τις περιστροφές που σκοπεύω να κάνω. Αυτό με βοηθά ιδιαίτερα όταν ψάχνουμε τις κατάλληλες τοποθεσίες γιατί πολύ απλά μπορούμε να ερευνούμε για συγκεκριμένα σποτ τα οποία ταιριάζουν στο κάθε κόλπο που θέλουμε να βγάλουμε.
Μια από αυτές τις περιπτώσεις αφορά και στο ισορροπιστικό πέρασμα στο φιλέ του τένις. Ήταν κάτι που πάντα ήθελα να δοκιμάσω καθώς πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με αυτή την εικόνα. Ωστόσο θα έπρεπε να στηθώ με απόλυτη ακρίβεια. Βέβαια, κάναμε και μια μικρή παρέμβαση στο φιλέ καθώς αντικαταστήσαμε το στάνταρ συρματόσχοινο των 5mm με ένα πιο χοντρό και πιο ενισχυμένο, στα 8mm, προκειμένου να είμαστε σίγουροι ότι θα αντέξει το βάρος μου. Παράλληλα, είχαν τροποποιηθεί ελάχιστα και τα κολονάκια συγκράτησης του φιλέ προκειμένου να μην τα καταστρέψουμε.
Ο Danny MacAskill πάνω σε φιλέ τένις στο San Francisco, Ηνωμένες Πολιτείες τον Απρίλιο του 2022
Το κόλπο πάνω σε φιλέ τένις ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και καιρό
Είχα στήσει ακριβώς το ίδιο φιλέ σε μια αποθήκη στην πατρίδα μου και είχα ξοδέψει πολύ χρόνο κατά την διάρκεια του χειμώνα κάνοντας προπόνηση. Έτσι είχα όλο τον χρόνο να το δοκιμάσω χωρίς να έχω καμία πίεση και πάλι όμως κατά την διάρκεια όλων αυτών των προπονήσεων κατάφερα να το βγάλω μόνο μια φορά με αποτέλεσμα να μην έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρω στο San Francisco.
Συνολικά χρειάστηκα δύο μέρες προσπαθειών και επιχείρησα περίπου 400 περάσματα μέχρι να περάσω ολόκληρο το φιλέ
Συνολικά χρειάστηκα δύο μέρες προσπαθειών και επιχείρησα περίπου 400 περάσματα μέχρι να περάσω ολόκληρο το φιλέ. Το πιο δύσκολο πράγμα στην όλη την προσπάθεια δεν ήταν απλά η ισορροπία πάνω στο συρματόσχοινο, αλλά το γεγονός ότι το σύρμα αυτό ήταν καλυμμένο με ένα υλικό πάνω στο οποίο σπίνιαρε ελάχιστα ο τροχός καθώς περνούσα, με αποτέλεσμα να χάνω τον έλεγχο της πρόσφυσης. Αισθανόσουν σαν να έριχνες τα ζάρια, αφού δεν ήσουν σίγουρος εάν τα λάστιχα θα χάσουν ξαφνικά την πρόσφυση τους.
Για μένα αυτό ήταν και το πιο δύσκολο τρικ του φιλμ και αισθάνθηκα απόλυτα ικανοποιημένος όταν κατάφερα να το βγάλω. Ήταν μια από αυτές τι φοβερές ιδέες για την οποία όμως δεν γνώριζα αν θα μπορούσα να τα καταφέρω.
Επίσης το double drop στην China Beach ήταν άλλη μια γραμμή για την οποία ξόδεψα πολύ χρόνο στο ψάξιμο και πραγματικά ενθουσιάστηκα όταν κατάφερα να έχω σαν φόντο την εμβληματική γέφυρα Golden Gate. Πίσω στο 2017 σχεδίαζα να κάνω κάτι αντίστοιχο και να προσγειωνόμουν σε έναν βράχο, ωστόσο όταν επιστρέψαμε βρήκαμε ότι ήταν σπασμένη μια ξύλινη κατασκευή που θα χρησιμοποιούσα κι έπρεπε να το εκτελέσω σε εκείνη την δύσκολη τσιμεντένια προεξοχή. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τέτοιες ετοιμόρροπες τσιμεντένιες κατασκευές αποτελούν τα αγαπημένα μου εμπόδια οπότε ήθελα να την συμπεριλάβω. Αρχικά μάλιστα είχα σχεδιάσει να κάνω front flip στο δεύτερο drop πάνω από την παραλία, αλλά κατά την διάρκεια των προπονήσεων τον χειμώνα συνειδητοποίησα ότι δεν θα ήταν εφικτό οπότε αποφάσισα να το πηδήξω ίσια, κάτι που τελικά ήταν πραγματικά τρομακτικό.
Συνήθως τα κόλπα που θέλω να βγάλω τα εκτελώ πρώτα με τα πόδια. Δεν κάνω απαραίτητα parkour, αλλά αισθάνομαι πιο άνετα να βγάλω κάτι πρώτα με τα πόδια και στη συνέχεια με το ποδήλατο. Έτσι λοιπόν έκανα το άλμα προς τα κάτω με τα πόδια, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήμουν ακριβώς στο όριο προκειμένου να το κάνω σχετικά άνετα.
Εγκεφαλικά, μου ήταν πολύ δύσκολο να συγκεντρωθώ. Βλέπετε θα έπρεπε να βρίσκομαι στην κορυφή αυτής της κατασκευής προσπαθώντας να βρω το κουράγιο να το κάνω, να το κλειδώσω με σιγουριά και στη συνέχεια να ανέβω και πάλι στην κορυφή για να το εκτελέσω ολόκληρο. Μου ήταν πραγματικά δύσκολο να μην σκέφτομαι το ενδεχόμενο ότι μπορεί να φύγω με τα μάτια πάνω από το τιμόνι καθώς δεν ήμουν 100% σίγουρος ότι δεν θα έχανα τον εμπρός τροχό.
O χρόνος κυλούσε εναντίον μου στον Βράχο
Το πιο γαμάτο μέρος που έχω φιλμάρει είναι σίγουρα το Αλκατράζ. Γνώριζα ότι είχα εξασφαλίσει μια ιδιαίτερα πολύτιμη άδεια ώστε να έχω την δυνατότητα να με κινηματογραφήσουν με το ποδήλατα σε σημεία όπως το προαύλιο, το οποίο περιλαμβάνει αυτά τα χαρακτηριστικά σκαλοπάτια στα οποία κάθονταν οι κρατούμενοι.
Είναι μια τόσο εμβληματική τοποθεσία, αλλά παράλληλα έχεις να διαχειριστείς ανάμεικτα συναισθήματα σε αυτό το χώρο. Από την μια μεριά έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα σκηνικό του Χόλιγουντ και από την άλλη σκέφτεσαι ότι ήταν φυλακή υψίστης ασφαλείας. Σίγουρα δεν με βοηθούσε, αλλά μερικές φορές έβαζα τον εαυτό μου στη θέση των κρατούμενων που ήταν εγκλωβισμένοι εκεί. Ωστόσο υπήρχε και μια άλλη πλευρά του εαυτού μου που με ωθούσε να αισθάνομαι σαν τον Clint Eastwood στην ταινία «Απόδραση από το Αλκατράζ» ή σαν τον Sean Connery και τον Nicholas Cage στο κινηματογραφικό φιλμ «Ο Βράχος».
Το τελευταίο front flip πάνω από τις κερκίδες του Αλκατράζ θα αποτελούσε και το μεγαλύτερο τρικ του φιλμ και σίγουρα θα αποτελούσε μια πραγματικά σκληρή trialάδικη δοκιμασία με μια προσγείωση που θα έκοβε την ανάσα.
Γενικά αυτό το project ήταν γεμάτο προκλήσεις καθώς οι περισσότερες άδειες που πήραμε για να φιλμάρουμε διαρκούσαν τέσσερις ώρες -και μπορεί να φαίνεται πολύ χρόνος για να βγάλεις ένα τρικ, ωστόσο για μένα αυτό το χρονικό διάστημα ήταν πολύ περιορισμένο. Για τα γυρίσματα στο Αλκατράζ έπρεπε να σηκωθούμε στις 04:30 τα ξημερώματα, ώστε να βρισκόμαστε στο καραβάκι για να περάσουμε απέναντι μια ώρα αργότερα και εν τέλη να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα μέχρι τις 09:00 που έφθαναν οι πρώτοι τουρίστες. Δεν ήταν ότι πιο εύκολο να μπορέσω να βγάλω τον καυτερό μου εαυτό τόσο νωρίς το πρωί, αλλά και μόνο που βρισκόμουν σε αυτό το μέρος είχα ένα δυνατό κίνητρο.
Το τελευταίο front flip πάνω από τις κερκίδες του Αλκατράζ θα αποτελούσε και το μεγαλύτερο τρικ του φιλμ και σίγουρα θα αποτελούσε μια πραγματικά σκληρή δοκιμασία με μια προσγείωση που θα έκοβε την ανάσα.
Δεν πονούσα πολύ, αλλά είχα ξενερώσει. Στη συνέχεια μάλιστα έσπασα μια ακόμη ρόδα καθώς προσγειωνόμουν άσχημα με τον πίσω τροχό μη έχοντας ολοκληρώσει το flip - βλέπετε καθώς προσγειωνόμουν βίαια με τον πίσω τροχό, αυτός έτρωγε πολύ ζόρι και οι ακτίνες δεν άντεχαν σε αυτή την πίεση και αυτό ήταν και το μεγαλύτερο μας πρόβλημα. Καθώς μάλιστα δεν είχαμε άλλο εφεδρικό τροχό αναγκαστήκαμε να τα παρατήσουμε.
Αρχικά σκέφτηκα ότι ίσως αυτό να ήταν το τέλος, αφού είχαμε ήδη πάρει δύο άδειες για τα γυρίσματα. Αποφασίσαμε όμως πως αυτό θα ήταν και το τελευταίο τρικ στο φιλμ που είχαμε γυρίσει, έτσι πραγματοποιήσαμε ένα ακόμη ταξίδι στο San Francisco το καλοκαίρι μόνο και μόνο γι' αυτό το πλάνο.
Χρησιμοποιούσα τον τελευταίο μου πίσω τροχό, η ώρα ήταν εννέα και οι πρώτοι τουρίστες είχαν ήδη αποβιβαστεί. Έπρεπε να φύγουμε και βλέπαμε του φύλακες του χώρου να περιμένουν με καρτερικότητα. Είχα ήδη σπάσει τρεις πίσω τροχούς και αποφάσισα να κάνω μια τελική προσπάθεια χωρίς όμως να έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις
Χρησιμοποιούσα τον τελευταίο μου πίσω τροχό, η ώρα ήταν εννέα και οι πρώτοι τουρίστες είχαν ήδη αποβιβαστεί. Έπρεπε να φύγουμε και βλέπαμε του φύλακες του χώρου να περιμένουν με καρτερικότητα. Είχα ήδη σπάσει τρεις πίσω τροχούς και αποφάσισα να κάνω μια τελική προσπάθεια χωρίς όμως να έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις. Αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο κατάφερα να ολοκληρώσω την περιστροφή, να προσγειώσω το ποδήλατο και να καταφέρω να κρατηθώ πάνω του. Τσούλησα ήρεμα και ένιωσα τόσο μεγάλη ικανοποίηση μέσα μου καθώς γνώριζα ότι είχα ολοκληρώσει τα γυρίσματα για το street video στο San Francisco.
Εδώ μπορείς να δεις το behind the scenes με τον Danny στο San Francisco ώστε να συνειδητοποιήσεις πως κατάφερε να ολοκληρώσει το edit των ονείρων του.
