Για να κάνεις μπίζνα με το ιαπωνικό κράτος, πρέπει να κάνεις μπίζνα με τη yakuza, υποστηρίζουν ευθαρσώς όσοι γνωρίζουν καλά.
H yakuza, η οργάνωση της μαφίας δηλαδή στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, δεν είναι καινούριο φρούτο. Τα ίχνη της χάνονται πίσω στο χρόνο, κάπου στις αρχές του 17ου αιώνα. Το όνομα της προέρχεται από ένα παραδοσιακό γιαπωνέζικο παιχνίδι με χαρτιά, το Oicho- Kabu, φαντάσου κάτι σαν το γνωστό μπλακ τζακ. Οι οργανώσεις της yakuza αναπτύχθηκαν μέσα από ετερόκλητα στοιχεία της ιαπωνικής κοινωνίας. Τα πρώτα ψήγματα οργάνωσης τοποθετούνται πίσω στα χρόνια της φεουδαρχικής εποχής του Edo (πρόκειται για την παλιά ονομασία της πρωτεύουσας Τόκιο), περίπου κατά τα έτη 1603-1837.
Άλλοι, όμως, επιμένουν ότι όλα ξεκίνησαν αργότερα, περιγράφοντας τα πρώτα μέλη της yakuza ως υπηρέτες των shogun, λειτουργώντας σαν τους Ιάπωνες Ρομπέν των φτωχών. Τη σημερινή της μορφή πάντως άρχισε να παίρνει στα τέλη του 19ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της παλινόρθωσης των Meiji, μιας περιόδου που ευνόησε τα μέγιστα τη μαζική μετανάστευση των αγροτικών πληθυσμών στις μεγάλες πόλεις.Τότε ήταν που και η yakuza, έστω και σε αυτή την πρώιμη της φάση, εγκαταστάθηκε στις ιαπωνικές μεγαλουπόλεις, ξεκινώντας να πουλάει προστασία σε περιοχές με πόρνες ή ακόμα και σε μεγάλα εμπορικά κέντρα και γενικά τόπους μαζικής εστίασης.Αργά, πλην όμως σταθερά, η yakuza βρήκε το δρόμο της μέσα στην ιαπωνική κοινωνία και πολλές από τις σημερινές της ενέργειες έχουν επηρεαστεί σαφώς από εκείνα τα παλαιά χρόνια της φεουδαρχίας. Όπως για παράδειγμα στο μεγάλο σεισμό του Kobe (17 Ιανουαρίου 1995), που τα μέλη της yakuza ενεργοποιήθηκαν προς βοήθεια των πληγέντων τόσο γρήγορα, που αιφνιδίασαν ακόμα και αυτή την κυβέρνηση της Ιαπωνίας. Μια κυβέρνηση που δέχθηκε πάμπολλες επικρίσεις για τα αργά ανακλαστικά της. Και καλοί Σαμαρείτες, εκτός των άλλων...
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο τύποι yakuza, η φατρία και η ανεξάρτητη. Καταρχήν σε ό,τι αφορά την ανεξάρτητη, τα μέλη της δεν εμπλέκονται σε βαριές εγκληματικές πράξεις. Συνήθως περιορίζονται σε ψιλοδουλειές. Τα προβλήματα της, όμως, συνιστώνται στο ότι η μεγάλη yakuza δεν επιτρέπει στα παρακλάδια της να μπαίνουν στα χωράφια της, συν το ότι συχνότατα «δίνει» και μέλη της ανεξάρτητης yakuza στην αστυνομία, ακόμα και για εγκλήματα που δεν έχουν καν τελεστεί!Η φατρία από την άλλη μπορεί να συγκριθεί σε δομή, οργάνωση και αποτελεσματικότητα μόνο με την original ιταλική μαφία. Η δομή της στα βασικά σημεία δεν διαφέρει σε τίποτα από μια μέση τυπική γιαπωνέζικη οικογένεια. Η ιεραρχία είναι βασικό συστατικό τόσο της επιτυχίας όσο και της αξιοπιστίας της. Υπάρχει δηλαδή ο αρχηγός, που ονομάζεται Oyabun (πατέρας), ο λόγος του οποίου είναι συμβόλαιο και τηρείται απαρέγκλιτα, και ακολουθούν τα παιδιά του (Wakashu και Kyoaai).Τα μέλη της φατρίας σέβονται και υπερασπίζονται ακόμα και μέχρι θανάτου τον πατέρα τους και εκείνος φροντίζει να τα προστατεύει απ' όλους τους πιθανούς και απίθανους κινδύνους. Ό,τι γίνεται και σε μια κανονική οικογένεια. Και μπορεί η δομή να παραπέμπει και σε μαφία, αυτό όμως που τη διαφοροποιεί από άλλες παρόμοιες αδελφές εγκληματικές οργανώσεις του εξωτερικού είναι τα γραφεία της.
Ενώ οι Ιταλοί «συνάδελφοι» τους, φέρ' ειπείν, δεν έχουν «ανοιχτά» γραφεία και κινούνται 100% στο σκοτάδι, οι Ιάπωνες ξαφνιάζουν και κάνουν το αντίθετο. Έχουν ορθάνοιχτα γραφεία, με μια μεγάλη ξύλινη επιγραφή στην είσοδο. Σε περίοπτη θέση είναι και το έμβλημα της οργάνωσης τους. Τα μέλη τους φορούν γυαλιά ηλίου και πολύχρωμα πουκάμισα, δηλώνοντας ευθαρσώς την ταυτότητά τους. Αν παρ' ελπίδα βρεθεί και κάποιος που δεν έχει πάρει χαμπάρι ποιοι ακριβώς είναι, τα τεράστια ολόσωμα τατουάζ θα του λύσουν μια και καλή όλες τις απορίες.Κομμένα δάχτυλα... ή αλλιώς yubitsume. Έτσι λέγεται στη γλώσσα της yakuza όταν κόβεις ένα κομμάτι από τα δάχτυλα σου και το στέλνεις στον επικεφαλής της ομάδας, τον λεγόμενο Kumicho. Αυτή η διαδικασία μοιάζει σαν μια πράξη μεταμέλειας για ενδεχόμενη ανυπακοή και είναι άκρως τελετουργική: όταν η πράξη σου δεν έρχεται σε συμφωνία με τις εντολές των ανώτερων, τότε παίρνεις ένα κοφτερό αντικείμενο και κόβεις κομμάτι από το μικρό δάχτυλο σου.Στη συνέχεια το τυλίγεις σε ένα φύλλο χαρτί, το στέλνεις στον Kumicho και προσεύχεσαι να σε συγχωρήσει. Αν επαναληφθεί το ατόπημα, κόβεις από το δεύτερο δάχτυλο και ούτω καθ' εξής, μέχρι να φτάσεις στον αντίχειρα. Τα περισσότερα μέλη της yakuza δεν έχουν σχεδόν ποτέ ακέραια τα πάνω άκρα τους. Το κόψιμο προβλέπεται ακόμα και για μικρά παραπτώματα.
Σε περίπτωση βαριάς απειθαρχίας ή ακόμα και προδοσίας, θα εκτελεστείς χωρίς δεύτερη ευκαιρία. Μέθοδοι που σαφώς παραπέμπουν σε μαφιόζους... Στη νόμιμη ιαπωνική ορολογία, οι οργανώσεις της yakuza αναφέρονται ως boryokudan, που σημαίνει «συμμορίες βίας».Μια πιο παραδοσιακή ονομασία είναι η «κληρονομιά των σαμουράι». Αν κάποιος θελήσει, μπορεί να φύγει από την οργάνωση. Θα πρέπει όμως να εξηγήσει σαφώς τους λόγους στον φυσικό της αρχηγό, Masatoshi Kumagai.To Μάρτιο του 1995 η κυβέρνηση της Ιαπωνίας ψήφισε το νόμο για την «πρόληψη παράνομων δραστηριοτήτων από εγκληματικές συμμορίες», γεγονός που έφερε και επισήμως σε δύσκολη θέση τους λογής νονούς.Τα τατουάζ των μελών της yakuza εννοείται ότι έχουν τη δική τους, ιδιαίτερη σημειολογία. Κάποτε χτύπαγαν ένα μαύρο κύκλο σαν βραχιόλι γύρω από τον καρπό, για κάθε έγκλημα που διέπρατταν. Τώρα πλέον κάνουν τατουάζ για να αποδείξουν απλά τη δύναμη τους και να καταστήσουν σαφή τη συμμορία όπου ανήκουν.
Δείξε μου το tattoo σου, δηλαδή, να σου πω για ποιον σκοτώνεις...
Πηγή κειμένου:blacklinetattoo.gr
